GRYPA

Celem szczepienia przeciw grypie jest wzmocnienie odporności i ochrona przed powikłaniami , które wywołuje choroba.

Grypa jest ostrą chorobą zakaźną, wywoływaną przez wirusy grypy. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub przez kontakt ze skażoną powierzchnią. Objawy grypy są podobne do wielu innych ostrych chorób infekcyjnych i są zarówno miejscowe (kaszel, ból gardła, katar), oraz w postaci nagłej, wysokiej gorączki powyżej 38ºC, dreszczy, bólów mięśniowo-stawowych, bólów głowy, bólu w klatce piersiowej, złego samopoczucia, braku łaknienia, nudności i wymiotów. Choroba trwa, o ile nie dojdzie do powikłań, około 7 dni. Kaszel i złe samopoczucie mogą utrzymywać się ponad 2 tygodnie. Powodem ciężkiego przebiegu grypy są powikłania pogrypowe, m.in. zapalenie płuc i oskrzeli, zapalenie ucha środkowego, zapalenie mięśnia sercowego i osierdzia, zaostrzenie istniejących chorób przewlekłych, powikłania neurologiczne.

W Polsce rejestruje się od kilkuset tysięcy do kilku milionów zachorowań i podejrzeń zachorowań na grypę w zależności od sezonu epidemicznego. Szczyt zachorowań ma miejsce zwykle między styczniem a marcem. Grypa powoduje zachorowania o charakterze epidemii, występujących co sezon lub pandemii, powtarzających się co kilkanaście-kilkadziesiąt lat, które mają zasięg ogólnoświatowy.

Kto powinien się zaszczepić przeciwko grypie?

  • wszystkie osoby po 50. roku życia (szczególnie powyżej 65 lat)
  • pensjonariusze domów spokojnej starości oraz dzieci i dorośli przebywający w innych placówkach przewlekłej opieki medycznej lub opiekuńczych
  • dzieci i dorośli z przewlekłą chorobą serca (chorobą wieńcową, niewydolnością serca) lub płuc (astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli – POChP)
  • dzieci i dorośli z przewlekłą chorobą nerek, wątroby, krwi, układu nerwowego lub z niedoborem odporności
  • wszyscy chorzy na cukrzycę
  • kobiety w ciąży (lub które w czasie najbliższego sezonu grypowego będą w ciąży); ma to szczególnie duże znaczenie w obecnym sezonie, podczas którego duży odsetek zachorowań wciąż będzie spowodowany zakażeniem wirusem A/H1N1v, w przebiegu którego ryzyko poważnych powikłań jest znacznie większe u kobiet w ciąży
  • dzieci w wieku od 6 mies. do ukończenia 5. roku życia.

Przeciwskazania do szczepienia przeciw grypie:

  • nadwrażliwość na białko jaja kurzego
  • infekcja
  • gorączka
  •  

Szczepionka jest podawana domięśniowo po uprzedniej konsultacji z lekarzem.

Szczepienia wykonujemy szczepionką VaxigripTetra

Źródło:

https://szczepienia.pzh.gov.pl/szczepionki/grypa/
 
PNEUMOKOKI :

Celem szczepienia jest ochrona przed zakażeniem pneumokokami i ochrona przed skutkami powikłań.

Zakażenie pneumokokowe jest wywoływane przez bakterie zwane pneumokokami lub dwoinkami zapalenia płuc o nazwie łacińskiej Streptococcus pneumoniae. Pneumokoki są najczęstszą przyczyną poza szpitalnych, bakteryjnych zakażeń układu oddechowego takich jak  :

  • choroby górnych dróg oddechowych,
  • zapalenie gardła,
  • choroby zatok
  • zapalenie oskrzeli
  • Zapalenie płuc

Pneumokoki są również najczęstszą przyczyną zapalenia ucha środkowego, które u niektórych dzieci kończy się trwałą głuchotą. Bakterie mogą dostać się do krwi i wywołać zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsę (posocznicę)

Jakie są objawy zakażenia pneumokokami?

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych zazwyczaj objawia się gorączką, bólami głowy, światłowstrętem, nudnościami, wymiotami, lękiem, sztywnością karku. W przypadku bakteriemii dochodzi do wniknięcia pneumokoków do krwi z innego ogniska zakażenia (np. zapalenie płuc) bądź w wyniku bezpośredniej inwazji np. z nosogardła. Główne objawy obejmują gorączkę, przyspieszenie tętna i oddechu, dreszcze, osłabienie, ból brzucha.

Dalszy rozwój zakażenia może prowadzić do sepsy, wstrząsu septycznego i niewydolności wielonarządowej. Diagnoza inwazyjnego zakażenia pneumokokowego, może być trudna. Zakażenie pneumokokowe jest często poprzedzone infekcją wirusową dróg oddechowych, w tym często grypą.

Pneumokoki są odpowiedzialne za najwyższą śmiertelność w grupie zakażeń bakteryjnych.

Szczepienia są wykonywane po konsultacji lekarskiej.

Źródło: https://szczepienia.pzh.gov.pl/szczepionki/pneumokoki/

 

WZW B :

Celem szczepienia przeciw wzw B jest ochrona przed rozwojem przewlekłej formy zapalenia wątroby. Zaszczepiona powinna być każda nieuodporniona osoba

O chorobie wzw B

Wirusowe zapalenie wątroby typu B (wzw B) to jedna z najgroźniejszych chorób zakaźnych człowieka. Wywołuje ją wirus HBV (Hepatitis B Virus), który może wywoływać zakażenia ostre lub przewlekłe. Do zakażenia dochodzi przez kontakt z zakażoną krwią, kontakty seksualne z zakażonymi, poprzez niejałowy ostry sprzęt medyczny (igły i narzędzia chirurgiczne) skażony krwią osoby zakażonej, poprzez dzielenie się sprzętem podczas stosowania narkotyków. Do zakażenia dziecka może też dojść w czasie porodu od zakażonej wcześniej matki. Wirus HBV jest 100 razy bardziej zakaźny niż wirus HIV. Zakażenie HBV może zostać wyeliminowane lub przetrwać przez całe życie. Okres od zakażenia do wystąpienia objawów wynosi najczęściej 3-4 miesiące. Objawy WZW B w fazie ostrej występują u połowy zakażonych HBV. Nie są charakterystyczne i obejmują złe samopoczucie, brak apetytu, zażółcenie skóry oraz białkówek oczu, ciemne zabarwienie moczu, zaburzenia ze strony układu pokarmowego. Przewlekłe zapalenie wątroby to zakażenie utrzymujące się powyżej 6 miesięcy. Po upływie kilku lat może ono doprowadzić do rozwoju marskości wątroby. Przewlekle zakażona osoba jest również narażona na ryzyko raka wątrobowokomórkogo.

Zgodnie z danymi WHO na świecie ok. 257 mln osób choruje na przewlekłe zakażenie wzw B, a 887 000 osób każdego roku umiera z powodu ostrego zakażenia i powikłań w przebiegu wzw B, tj. raka wątroby i marskości wątroby. W Polsce liczba zachorowań na wzw B obniżyła się znacząco na przestrzeni ostatnich lat. Na początku lat 80. rozpoznawano objawy wzw B u 45 osób na 100 000 mieszkańców. Aktualnie liczba nowych zgłoszeń waha się w zakresie 4-9 na 100 000 mieszkańców, uwzględniając zakażenia HBV. Poprawa sytuacji epidemiologicznej wynika przede wszystkim z powszechnego stosowania sterylizacji sprzętu w medycynie i kosmetologii oraz powszechnych szczepień małych dzieci. W 2018 r. odnotowano 45 przypadków ostrego wzw B i 3 157 nowo rozpoznanych przypadków przewlekłego wzw B (a więc często zakażeń nabytych wiele lat wcześniej).

Dlaczego warto szczepić się przeciw WZW B?

Szczepienie jest najlepszym sposobem zapobiegania zachorowaniom na wzw B. Podanie szczepionki pobudza produkcję swoistych przeciwciał tzw. neutralizujących, które chronią przed zakażeniem HBV, oraz tzw. odporność komórkową.

Na świecie masowe szczepienia przeciw wzw B zredukowały występowanie tej choroby, oraz jej najgroźniejszych powikłań, tj. marskości wątroby czy pierwotnego raka wątroby. Szczepienie przeciw WZW B pozwala ograniczyć rozprzestrzenianie się HBV w grupach szczególnie narażonych na zakażenie (np. wśród osób, które stosowały narkotyki w przeszłości (PWID), mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami (MSM), pracowników służby zdrowia, pacjentów z zaburzeniami odporności oraz chorobami przewlekłymi, itp.).

Kto i kiedy powinien zostać zaszczepiony przeciw WZW B?

Zaszczepiona powinna być każda nieuodporniona osoba.Szczególnie osoby z grup ryzyka wcześniej niezaszczepieni: uczniowie i studenci uczelni medycznych, pracownicy służby zdrowia, osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C oraz narażone na zakażenie. W normalnych warunkach powinno się stosować schemat 3-dawkowy szczepienia (0-1-6 miesięcy). U osób zdrowych (dzieci i dorosłych) szczepień przypominających nie przewiduje się

W wyjątkowych sytuacjach (przed planowanym zabiegiem chirurgicznym lub w przypadku nagłego wyjazdu do stref endemicznych) można stosować schemat przyśpieszony (0-7-21 dzień i dawka uzupełniająca po 12 miesiącach) lub 0-1-2 miesiąc .

Szczepienie może się odbyć po wcześniejszej konsultacji lekarskiej.

źródło:

https://szczepienia.pzh.gov.pl/szczepionki/wzw-b/